[ad_1]
مهدیه ابوالحسن متولد ۱۳۵۹ است که طراحی را به صورت حرفه ای در کنار فرهاد گاوزن آموخته است و کار خود را با خانه طراحی در سال ۱۳۸۹ شروع کرد. پس از آن در چندین نمایشگاه گروهی در داخل و خارج از کشور از جمله آرت فر ترکیه شرکت داشته است.
نمایشگاه انفرادی: حریم دوار (۱۳۹۵) در گالری طراحان آزاد
نمایشگاه گروهی:
هفته طراحی، گالری میکا (۱۳۹۸)
تن به تن گالری سلوک (۱۳۹۸)
بازنمایی ۲، گالری سلوک (۱۳۹۷)
چکش و طراحی، موزه طراحی ( ۱۳۹۶)
همگرایی ۱، گالری ژاله (۱۳۹۶)
ابزار، گالری نک (۱۳۹۶)
گل، گالری نگر (۱۳۹۵)
سفید، گالری زیرزمین دستان (۱۳۹۴)
آثار ابوالحسن طراحی و مجسمه سازی با استفاده از مقواهای متراکم بر روی هم که بعد روی آنها شروع به کنده کاری و ایجاد حفره های متعدد، همین طور اضافه کردن احجام دیگری به آن می کند.
مهدیه ابوالحسن آثار خود را با بهره‌گیری از قدرت خلاقه تخریب و در فضایی مابین کنشگری رادیکال و خویشتن‌داری و خونسردی آثار مفهومی خلق می‌کند. کلیت خودساخته هنرمند یعنی حجم متراکم و چند‌لایه متریال، این‌جا به طرزی کنترل‌شده مورد هجمه قرار می‌گیرد، فعلی که نه‌چندان خود ویرانگر بلکه بیشتر خودانتقادی است: دخل و تصرف در آن‌چه خود ساخته‌ایم برای خلق چیزی تازه، نسبتی منتقدانه و شکاک با ساختار اولیه دارد.
سخن هنرمند:
کاغذ یکی از ابزارهای اصلی کار من است و بر روی مدیای طراحی تمرکز کرده ام. در مرز بین طراحی و حجم قدم می زنم. با برش زدن مقوا و بدست اوردن خطوطی از این برش ها، ایده های طراحانه ام را گسترش می دهم. طی این سال ها بر روی ایدهٔ طراحی با ابعاد بیشتر کار میکنم. حضور (خط) و (کاغذ) و چسباندن سطح ها بر روی هم و تبدیل آن به حجم مرا به فصل مشترکی مابین طراحی محض و حجم می رساند. از منظر من آثارم طراحی گسترش یافته است. من آثارم را لایه لایه از مقوا ساخته و با برش و از بین بردن لایه های رویی به عمیقترین لایه ها می رسم. به نوعی می سازم و از بین میبرم، پروسه ای که امروز در زندگی معاصر با آن روبرو هستیم. آینه در آثارم اشاره ای به خود و بازگشت دوباره می باشد. و معمولا به اندازه ای کوچک هستند که فقط مخاطب بتواند اشاره ای به خود را ببیند و برگردد. برای دوباره فکر کردن نه درگیر شدن با خود.
نوشته مهدیه ابوالحسن اولین بار در مجله نگاه فرد پدیدار شد.
[ad_2]
منبع اصلی خبر
